Wędrując pośród beznadziejnej nocy

Morrison miał własne „dzikie pustkowie”, któremu oddał się bez reszty. Tam na „wężowym odludziu”, przy „wielkiej autostradzie”, gdzie „płoną sekretne ognie”, wyraźniej widział, że ludzka egzystencja naznaczona jest beznadziejną samotnością. (…) „Duszy pozostaje błąkać się w oszołomieniu i zmieszaniu szukając to tu to tam nauczycieli i przyjaciół”. Na końcu tej drogi zawsze czeka osamotnienie, tym głębsze i bardziej dojmujące, im jaśniejsza była wizja. Stąd głównym nastrojem, jakim rządzi się liryka Morrisona, (…) jest smutek rozczarowania.

 

"Lato niemal przeminęło

Lato niemal przeminęło

Przeżyliśmy kilka pięknych chwil

Lecz one przeminęły

Nadchodzi zima"

 

("Summer`s almost gone")

 

Michał Gołębiowski 

 "Starodawny strach. O poezji Jima Morrisona"

Lato niemal przeminęło Lato niemal przeminęło Przeżyliśmy kilka pięknych chwil Lecz one przeminęły Nadchodzi zima

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,the_doors,summer_s_allmost_gone.html

Lato niemal przeminęło Lato niemal przeminęło Przeżyliśmy kilka pięknych chwil Lecz one przeminęły Nadchodzi zima

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,the_doors,summer_s_allmost_gone.html