You are alone
& have no need of other

come, calm one
into the life-try

 

 

 

Muzyka i głosy otaczają nas

 

Rozległa promienna plaża i chłodny
księżyc niczym klejnot. Nagie pary
ścigają się u jego cichego boku i
śmiejemy się niczym głupiutkie dzieci
zadowoleni
we włochatych bawełnianych mózgach
niemowlęctwa

Muzyka i głosy otaczają nas

Wybierz, zawodzą
pradawni
Czas znów ustąpił
Wybierz teraz, zawodzą
Pod księżycem
Przy starodawnym jeziorze

Wejdź ponownie do słodkiego lasu
Wejdź do gorącego snu, chodź z nami
Wszystko rozpadło się
i tańce

                               (Muzyka gór
                                skrzypce)
								
								
								
Noc rozjaśniona światłem księżyca
Górska wioska
Szaleniec w lesie
      w gęstwinie drzew
	  
Pod księżycem
Pod gwiazdami
Wirują i tańczą
Młodzi ludzie

Prowadzeni do jeziora
przez Króla i Królową

O, chcę być tam
Chcę byśmy byli tam
przy jeziorze
pod księżycem
wspaniali i niezwykli
sączyli jego gorący
likier

SSSSSSSSSSSSSSSSSSS

The Hill Dwellers

Way back deep into the brain
Way back past the realm of pain
Back where there's never any rain. 

 
And the rain falls gently on the town,
And over the heads of all of us. 

 
And in the labyrinth of streams
Beneath, quiet unearthly presence of
Nervous hill dwellers in the gentle hills around,
Reptiles abounding
Fossils, caves, cool air heights. 

 

Each house repeats a mold
Windows rolled
A beast car locked in against morning.
All now sleeping
Rugs silent, mirrors vacant,
Dust blind under the beds of lawful couples
Wound in sheets.
And daughters, smug
With semen eyes in their nipples

 

Wait
There's been a slaughter here!

 

 

Odpuśćmy sobie to pytanie...

 

Zadałem Michaelowi McClure pytanie, które jest „solą” tej książki. Jaki on naprawdę był?

Wiesz co - odpuśćmy je sobie. Z takimi pytaniami przychodzą nastoletnie dzieciaki...

Powiedziałem: „Stwierdziłem kiedyś, że w tym pytaniu kryje się pewna wartość, podoba mi się też jego prostota, bo wymusza na rozmówcy skondensowanie całej opinii o Jimie do rozmiarów kilku szczerych słów, do rozmiarów spontanicznego haiku...” Ale Michael nigdy nie odpowiedział mi na to pytanie. Być może była to też jakaś forma odpowiedzi.

 

Frank Lisciandro: Morrison. Święto Przyjaciół

† 53 rocznica śmierci Jima Morrisona †

O great creator of being

grant us one more hour

to perform our art

and perfect our lives

Jim Morrison

(8.12.1943 - 3.07.1971)

Strzały tęsknoty na brzeg przeciwny

 "Kocham wielkich wzgardzicieli, 

gdyż to są wielcy wielbiciele i strzały tęsknoty na brzeg przeciwny".

 

 

 

 

 

(Friedrich Nietzsche: Tako rzecze Zaratustra)

 

Moonlight Drive - Przejażdżka w Świetle Księżyca

Mimo, że utwór ten pojawił się dopiero na drugim albumie, był początkiem historii The Doors jako zespołu. W pewien słoneczny dzień w lipcu 1965 roku Ray Manzarek snuł się leniwie w okolicach plaży Venice, kiedy nagle natknął się na znajomego z UCLA, którego od pewnego czasu nie widywał. Był nim Jim Morrison. Przywitali się ciepło, a gdy Ray zapytał Jima co ostatnio porabiał, zaskoczony usłyszał, że pisał piosenki. Odparłem na to: "No, nieźle" - wspominał Ray(...) I tak usłyszałem "Moonlight Drive" a po pierwszych czterech linijkach powiedziałem: "To najlepszy rockowy tekst jaki kiedykolwiek słyszałem. Słyszałem już w głowie zmiany akordów i rytm - moje palce natychmiast zaczęły się poruszać. Spytałem go, czy ma coś jeszcze, na co odparł "Ależ tak, całe mnóstwo."

 

Popłyńmy do księżyca

Przez fale się przedrzyjmy

W wieczór zanurzmy

Gdy miasto śpi, by twarz swą skryć

Wypłyńmy dziś wieczór, kochana

Naszej próby przyszedł czas

Nad ocean przywiozłem cię

W świetle księżyca jadąc

 

Popłyńmy do księżyca

Przedrzyjmy się przez fale

Poddajmy się światom, które czekają

I w nas się wtulić chcą

Wszystko już załatwiliśmy tu

Wahań minął czas

W rzekę wkroczyliśmy

W świetle księżyca jadąc

 

Popłyńmy do księżyca

Przedrzyjmy się przez fale

Wyciągasz dłoń, bym trzymał cię chcesz

Lecz ja prowadzić cię nie mogę.

Spokojnie, kocham cię

Spadamy w dół przez mokre lasy

W świetle księżyca jadąc

Północą, w świetle księżyca.

Chodź kochana, na przejażdżkę.

 

W dół, gdzie oceanu szum

Pojedziemy całkiem blisko.

Będzie nieźle nam

Ach, kochana

zatoniemy dziś.

W dół pójdziemy, dół, dół, dół.

 

  

Can listen to it over and over

 

Strange days have found us
And through their strange hours, we linger alone
Bodies confused
Memories misused
As we run from the day to a strange night of stone

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,the_doors,strange_days.html

Strange days have found us

And through their strange hours

We linger alone

Bodies confused

Memories misused

As we run from the day

To a strange night of stone

Strange days have found us
And through their strange hours, we linger alone
Bodies confused
Memories misused
As we run from the day to a strange night of stone

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,the_doors,strange_days.html

 My favorite Doors album. Captures being lost in yourself perfectly. Freaks, outcasts, losers, and psychos, all in one.

 The Doors had this unique poetic melancholic touch to them; love em to death for it. 

 

 

Can listen to it over and over. Words are great. Melody is phenomenal. You never forget it.

 

 

 Just what I needed on a lonely night at 4am.

 

 

 

Pasja, przerażenie i uwolnienie na debiutanckim albumie

Debiutancki album Doorsów był cudownie spójnym, szokująco oryginalnym i niepokojącym przesłaniem niosącym ze sobą pasję, przerażenie i uwolnienie

 Break on through anonsowano jako wybuchowy, rozpalony do białości muzyczny list intencyjny. Rewolucyjny w swym przesłaniu  pojawił się jako poważne ostrzeżenie wymierzone przeciwko panującym wówczas nastrojom.

 The End - ze swoją hipnotyzującą i zapadającą w pamięć rozpaczą i strachem, słowami o dziwnym błękitnym autobusie, obrazami siedmiomilowego węża, zagubieniu na pustkowiu cierpienia (gdzie dzieci są szalone), z przekazem o kazirodztwie i ojcobójstwie staje się niejednolitą mieszaniną stanowiącą jedną z najdłuższych i najbardziej depresyjnych, ale urzekających piosenek The Doors. Za każdym razem, gdy zespół ją wykonywał, publiczność zamierała. 

 End of the night - tytuł i ogólny pomysł na piosenkę pochodził z przeczytanej przez Jima książki "Journey to the end of the night", francuskiego autora Louisa Ferdinanda Celine`a. Choć sam Celine stanowił bardzo niezwykły wzór do naśladowania, jego poglądy, potężne wizje i zgorzkniała filozofia życia musiały wywrzeć na Morrisonie spore wrażenie. End of the night zawiera fragmenty najwcześniejszych tekstów, jakie Morrison zapisał w swoich notatnikach w Venice. Billa Siddonsa, menadżera zespołu, nigdy nie dziwiło odkrycie, że za potężnymi obrazami i wersami Morrisona kryły się literackie inspiracje. To najmądrzejszy facet, jakiego znałem - wyjaśnia. Nieprawdopodobnie inteligentny i głodny wiedzy. Wiele razy musiałem go uciszać, bo zaczynałem się czuć nieswojo. Słuchałem go uważnie, a potem nagle za cholerę nie miałem pojęcia co jest grane.

 

80 rocznica urodzin Jima Morrisona

 

 

 

Jim Morrison

Poeta - Muzyk - Artysta

 

 

Jak bardzo są potrzebni Morrisonowie, JEŹDŹCY BURZY, 

cwałujący prosto przed siebie, nie idący „na skróty”, 

nie akceptujący ani „lepszego zła” ani „gorszego dobra”, 

nie godzący się na politykę w sztuce, ani też ulegający „estetyce uczucia”.